Pierwsza wystawa "Wobec Wyspiańskiego" miała miejsce w roku 2000, w Muzeum Narodowym (Główny Gmach) w Krakowie. Miała to być ze strony krakowskich twórców forma hołdu wobec wielkiego artysty, ale także okazja do polemiki z jego dziedzictwem. Mój Ojciec, buntując się wobec wszelkiego rodzaju próbom ubrązowienia Wyspiańskiego, podszedł do tematu specyficznie. Nie namalował, jak większość, obrazu.
Zaprojektował za to i wykonał obiekt, w którym Wyspiański stawał na głowie. Dosłownie. Na ilustracji widać opis koncepcji skrzyni - ramy z obrotowym wnętrzem na którym przymocowana była reprodukcja z portretem Wyspiańskiego. Do tego rozsuwana automatycznie kurtyna, jak w teatrze, światło i muzyka. Obiektu strzegło dwóch Starych Wiarusów, prawie naturalnej wielkości. Dodam jeszcze, że w realizacji projektu dzielnie wspierał mojego Ojca utalentowany technicznie młody człowiek, Wojtek Szmuc.
Całość oddaje specyficzny sposób myślenia Sławka Karpowicza, jest w nim nie tylko poczucie humoru i dystans, ale i celna obserwacja. Wszak Wyspiański był pierwszym multimedialistą.
