Na zdjęciu: Ojciec i Zdun, który barwnym swym słownictwem inspirował moją małą siostrę, wzbogacając jej słownik o zasoby dotychczas niedostępne dla niewinnych uszu. Barwne słownictwo towarzyszyło robocie od momentu rozpoczęcia sporu koncepcyjnego na tle formy pieca, którą to mój Ojciec widział po swojemu, a Pan Zdun tradycyjnie.
PS. Niechże mi ktoś ze Szczebrzeszyna przypomni jak on się nazywał, ten świetny skądinąd fachowiec.
PS2. Już wiem, dzięki Basi Pochopień - to był Pan Mączka :))))
A Kasia dodaje: "opowiadał! najpiękniesze bajki świata i nigdy nie przerywał, chyba że na łyk z gwinta, a potem znowu płyneła jego baśń-z życia wzięta!"
PS3. Polecam anegdotę, która znajduje się w komentarzach poniżej! Doskonałe!!!
Ten pan nazywał się Mączka imienia niestety nie pamiętam.
OdpowiedzUsuńOdnośnie jego zamiłowań do mocnych trunków... Otóż pamiętam ten piec i ten zapał który towarzyszył w/w panu zdunowi. Kiedyś zaskoczony że ów pan uwija się od samego rana, z grzeczności zapytałem o przyczynę takiego stanu rzeczy. Jego odpowiedź była prosta i rzeczowa. Pamiętam ją do dziś. Stwierdził: Panie, jak się chce "ło" (w tym miejscu zrobił krótką przerwę na wskazanie czterema palcami okolic miejsca w którym znajduje się ludzki przełyk), to trza "ło" (tu zaś niedbale wskazał ledwie zaczętą budowę pieca). :P
OdpowiedzUsuńhahaha~!!!!!!! świetne!!!! dzięki :))))
OdpowiedzUsuń