W plenerze

Bardzo stara fota. Przypomina jakiś dokumentalny, etnograficzny zapis o zwyczajach nadrzecznych plemion indiańskich. Tymczasem ci indianie ewidentnie malują z natury. Jest pewna zbieżność - bo malujący w plenerze to także rzadki widok, na wyginięciu.

Może ktoś identyfikuje to miejsce? Wydaje mi się, że mój ojciec to ten skupiony zarośnięty troglodyta, przy sztaludze w centralnej części foty...

Jeszcze jedna fotka z Galerii Dominika

Na ścianie obraz Sławka, w późniejszym okresie przemalowany (zniknęła stojąca postać).

"Pejzaż z morzem"

Jeszcze jeden z tych starszych obrazów.

Urodziny Sławka

Urodziny, jak wiedzą niektórzy, średnio go interesowały. Nigdy nie obchodził. Ale za to potrafił celebrować zupełnie zwyczajne chwile - więc na jedno wychodziło.
Dziś - fotka z kotem. Kot i Sławek - bardzo młodzi.

Na coś trzeba umrzeć

Pojutrze wypadałyby urodziny mojego ojca. Będzie już rok, odkąd wrzucam różne rzeczy na tego bloga i wciąż końca nie widać. Jeszcze zostało trochę obrazów – tych najmocniejszych, dużo tekstów i zdjęć z różnych etapów jego życia. Dziś jednak publikuję innego bloga, który ma tylko 25 postów). Więcej nie będzie, choć to trochę przeczy idei blogowania. Uprzedzam, nie jest to łatwy do strawienia materiał.

Pracownia na Sobieskiego

Porządek oznaczał dla mojego ojca taki układ rzeczy, w którym można się odnaleźć nie tracąc swobody, nie rozpraszając się przy malowaniu. Efekt był taki jak widać na zdjęciach z krakowskiej pracowni na Sobieskiego. W tym królestwie tylko pozornie panoszy się anarchia - tak naprawdę były to rządy silnej ręki kierowanej bieżącą potrzebą. Fragment jednego z tych zdjęć znalazł się na okładce katalogu małej wystawy zorganizowanej w Galerii ASP przy placu Matejki. (2004 rok).

Ze Zbyszkiem i Kasią

Nad czym tak debatują - nie mam pojęcia. Zbyszek Bielawka i mój ojciec rozgryzają zagadnienie przedstawione przez moją siostrę, Katarzynę (w tamtym czasie znaną jako Profesor Kulka).

Z Dominikiem

Gościnna piwnica Dominika Rostworowskiego w lecie wabiła chłodem, w zimie - obietnicą rozgrzewającej atmosfery. Mój ojciec przyjaźnił się z Dominikiem - na fotkach wyżej typowe odwiedziny. Poniżej: fotka z wernisażu. W rękach artysty, zwanego przez studentów Karpiem, pomysłowy, choć krępujący dar.

W Szczebrzeszynie czas płynie inaczej

Na fotce - doborowe towarzystwo rozpoczyna miły letni wieczór. Od lewej: bracia artysty - Janusz i Staszek Karpowicz, dalej - skromnie przysiadł Stacho "Góral". Na końcu: Sławek.

"Pejzaż z Mirabel"

Obraz namalowany w roku 1987, podczas Międzynarodowego Pleneru Malarskiego w Mirabel. Urokliwy krajobraz, światło i klimat zainspirował wiele prac z tamtego okresu. Poniżej okładka publikacji wydanej wiele lat później - album prezentuje historię plenerowych spotkań.

Profesor i uczeń

Kolejne zdjęcie z Prof. Janem Szancenbachem. Prawdopodobnie zrobione tuż po dyplomie.

"Pejzaż"

Obraz namalowany w późnych latach 80.

Harenda, 1990

Harenda. Zakopiański Dom Plenerowy krakowskiej ASP. Sławek, człowiek którego nie potrafię zidentyfikować i prof. Jan Szancenbach.

W Szczebrzeszynie

Wydaje mi się, że ta fotka została zrobiona w Szczebrzeszyńskim domku Mariusza Drohomireckiego. Sławek przy stole, na werandzie.

PS.
Udało mi się zeskanować dużo zdjęć zebranych przez moją siostrę - wszystkie, prędzej czy później znajdą się na tym blogu.

"Pejzaż z kometą"

"Pejzaż z kometą", tak nazwałam ten obraz w zastępstwie Autora.

Niebem się zawsze zachwycał. "Niebami" jak to mawiał, często używając liczby mnogiej. Pewnie przez tę zmienność, cudowną niepowtarzalność. "Tam są nieba jak u Stanisławskiego", takie zdanie padło, kiedy rozmawiał z kimś znajomym o pejzażach swojego ulubionego Roztocza, szczególnie tych z okolic rodzinnego Szczebrzeszyna.
Niebo z tego obrazu - bardzo niepokojące.